Nieuwsbrief Zomer 2025
In onze blogs ziet u persoonlijke verhalen van onze medewerkers over hun ervaringen met mens en dier. Iedere medewerker vertelt haar of zijn eigen verhaal.
Tevens vind u hier ook onze oude nieuwsbrieven.
Namens het team van Dierenkliniek Kralingen wensen wij u veel leesplezier!
Veel mensen hebben lelies in huis maar weten eigenlijk helemaal niet hoe giftig deze bloemen zijn voor katten. De gehele plant, inclusief het stuifmeel en het water waarin de lelies staan zijn giftig! De lelies veroorzaken nierfalen bij de kat en kan hierdoor overlijden. Onlangs hebben wij het treurige bericht gekregen dat één van onze patiëntjes is overleden na dat zij in aanraking is gekomen met lelies. Hieronder een tekst van de eigenaresse om zo meer bewustwording te krijgen over de levensgevaarlijke lelie: TEDDY
Paw prints left by you Het zwaarste van het verliezen van je viervoeter is niet het afscheid nemen… Het is de manier hoe je wereld veranderd zonder ze en de leegte die ze daarbij achterlaten in je hart. Dat ene stukje leegte... In mij zit een stukje leegte Dat ik ineens kan voelen Zomaar uit het niets Begint het te woelen In een onrustig lichaam Lijken emoties afwezig Ik bevind me in het niets Alleen mijn hoofd is bezig Het zoekt naar iets bekends Zodat de leegte weg gaat En ik weer iets voel Iets dat mijn hart verstaat
23-03-2021 Corona positief Daar lig ik dan…in mijn bed , apart van de rest van mijn gezin. Op de slaapkamer was de afgelopen dagen mijn domein en dat zal deze week nog zo blijven. Mijn man en kinderen leven in de rest van het huis en mogen ook niet naar buiten. Na hun corona test weten ze of ze weer naar buiten mogen. Zij in quarantaine en ik in isolatie.
Sint in het land. Wat gaat een jaar toch snel! Het is alweer bijna eind november. Buiten wordt het kouder. En wat zijn we verwend afgelopen zomer met die warmte, en wat moeten we weer wennen aan de kou brrrr. Het wordt weer sneller donker en er verschijnen steeds meer lampjes overal buiten. Eigenlijk vind ik dit ook weer een heerlijke tijd.
Oopoeh! - Blog van onze dierenarts Henderike - Zo af en toe denk ik terug aan een van mijn eigenaardige motivaties om diergeneeskunde te gaan studeren. Als dochter van een huisarts wilde ik, toen ik eindexamen deed, zéker niet in de voetsporen van mijn vader treden. Ten eerste omdat je ouders volgen in hun vak gewoon niet cool was. Maar vooral omdat je dan te maken zou krijgen met al die zeurende patiënten! Nee geneeskunde van dieren dat zou het worden, mits ik natuurlijk zou worden ingeloot.
Wanneer je denkt aan de opleiding tot dierenarts verwacht je, dat je na je afstuderen alleen maar bezig zult zijn met beter maken van dieren. Wat ze je, in mijn tijd, niet leerden was dat je een groot deel van je tijd bezig bent met communiceren met mensen en minder tijd spendeert aan het werkelijk ‘arts’ kunnen zijn.