Lelies... levensgevaarlijk!

Veel mensen hebben lelies in huis maar weten eigenlijk helemaal niet hoe giftig deze bloemen zijn voor katten. De gehele plant, inclusief het stuifmeel en het water waarin de lelies staan zijn giftig! De lelies veroorzaken nierfalen bij de kat en kan hierdoor overlijden.

Onlangs hebben wij het treurige bericht gekregen dat één van onze patiëntjes is overleden na dat zij in aanraking is gekomen met lelies. Hieronder een tekst van de eigenaresse om zo meer bewustwording te krijgen over de levensgevaarlijke lelie:

TEDDY

Teddy was een Brits Korthaar, geboren op mijn 25ste verjaardag. Een kleine cinnamon kleurige avonturier die mijn vriend en mij direct opviel tijdens ons bezoek aan de cattery. Wij waren opslag verliefd. Vlak voor Kerst 2017 mochten wij  haar eindelijk ophalen. Eenmaal thuis aangekomen klikte het al snel met Guusje, onze andere poes. We konden ons geluk niet op, maar nog geen jaar later moesten we helaas alweer afscheid van haar nemen…

Afgelopen 22 september was ik jarig en vierde dus ook Teddy haar eerste verjaardag. Mijn familie kwam langs en ik kreeg een ontzettend mooi boeket, wat een plekje kreeg in het raamkozijn.

Een paar dagen later lag ik met griep op de bank, toen Teddy ineens haar ontbijt uitbraakte en met traanoogjes naast mij kwam zitten. “Zij zal ook wel ziekig zijn”, dacht ik en gaf haar een dikke knuffel. Omdat katten wel eens kunnen braken zonder ernstig ziek te zijn, was ik niet direct gealarmeerd. Twee dagen later, op zaterdagavond, wilde Teddy nog steeds niet eten, werd ze slomer en begonnen we ons echt zorgen te maken. Gelukkig konden we ‘s avonds laat nog terecht bij de spoedkliniek. Daar kreeg Teddy een medicijn tegen misselijkheid, omdat we op dat moment niet zeker waren wat er aan de hand was. De arts gaf aan dat wanneer ze de volgende ochtend nog steeds niet wilde eten, we meteen terug moesten komen voor een bloedonderzoek. Die nacht leek het helaas alleen maar slechter met Teddy te gaan. Waar ze normaal altijd bij ons op bed kwam liggen, bleef ze nu de hele nacht in de gang liggen en had ze zich urenlang niet verplaatst.

Dus zondagochtend waren we terug bij de dierenkliniek en werd haar bloed getest. Tijdens het wachten op de uitslag had ik Teddy op mijn schoot gelegd en zat ik met tranen in mijn ogen haar kleine koppie te aaien. Het viel mij op dat zij een geel vlekje boven haar oog had zitten. Ik herkende het als een vlek van het stuifmeel van de lelies die ik voor mijn verjaardag had gekregen. “Zou stuifmeel misschien giftig zijn voor katten?”, vroeg ik aan mijn moeder. Tegelijkertijd pakte in mijn telefoon om het op te zoeken. Terwijl ik op Google de woorden ‘Lelie vergiftiging katten’ invoerde zag ik direct dat het mis was… De uitslagen van de bloedtest bevestigde dat Teddy een lelievergiftiging had opgelopen.

Direct na deze schokkende uitslag moest ook Guusje zo snel mogelijk worden getest.  Teddy was inmiddels aan het infuus gelegd, om te kijken of haar nieren nog wel urine produceerden. De hele dag spookte er maar één vraag door ons hoofd: Waarom wisten wij niet dat lelies dodelijk waren voor katten? Ook niemand in onze directe omgeving - met of zonder katten - leek hiervan op de hoogte te zijn...

Zondagavond werden we gebeld dat de nieren van Guusje goed werkten. Ze moest wel 72 uur preventief aan het infuus. Bij Teddy was het helaas een ander verhaal. Haar nieren waren niet meer in staat om urine te produceren en om die reden hebben wij nog diezelfde avond afscheid moeten nemen van onze lieve, kleine, veel te jonge Teddy.

Voor meer informatie over vergiftigingen: LICG