Blog dierenkliniek Kralingen

Paw prints left by you Het zwaarste van het verliezen van je viervoeter is niet het afscheid nemen… Het is de manier hoe je wereld veranderd zonder ze en de leegte die ze daarbij achterlaten in je hart. Dat ene stukje leegte... In mij zit een stukje leegte Dat ik ineens kan voelen Zomaar uit het niets Begint het te woelen In een onrustig lichaam Lijken emoties afwezig Ik bevind me in het niets Alleen mijn hoofd is bezig Het zoekt naar iets bekends Zodat de leegte weg gaat En ik weer iets voel Iets dat mijn hart verstaat

23-03-2021 Corona positief Daar lig ik dan…in mijn bed , apart van de rest van mijn gezin. Op de slaapkamer was de afgelopen dagen mijn domein en dat zal deze week nog zo blijven. Mijn man en kinderen leven in de rest van het huis en mogen ook niet naar buiten. Na hun corona test weten ze of ze weer naar buiten mogen. Zij in quarantaine en ik in isolatie.

Sint in het land. Wat gaat een jaar toch snel! Het is alweer bijna eind november. Buiten wordt het kouder. En wat zijn we verwend afgelopen zomer met die warmte, en wat moeten we weer wennen aan de kou brrrr. Het wordt weer sneller donker en er verschijnen steeds meer lampjes overal buiten. Eigenlijk vind ik dit ook weer een heerlijke tijd.

Oopoeh! - Blog van onze dierenarts Henderike - Zo af en toe denk ik terug aan een van mijn eigenaardige motivaties om diergeneeskunde te gaan studeren. Als dochter van een huisarts wilde ik, toen ik eindexamen deed, zéker niet in de voetsporen van mijn vader treden. Ten eerste omdat je ouders volgen in hun vak gewoon niet cool was. Maar vooral omdat je dan te maken zou krijgen met al die zeurende patiënten! Nee geneeskunde van dieren dat zou het worden, mits ik natuurlijk zou worden ingeloot.

Wanneer je denkt aan de opleiding tot dierenarts verwacht je, dat je na je afstuderen alleen maar bezig zult zijn met beter maken van dieren. Wat ze je, in mijn tijd, niet leerden was dat je een groot deel van je tijd bezig bent met communiceren met mensen en minder tijd spendeert aan het werkelijk ‘arts’ kunnen zijn.

01-07-2018 Na een aantal jaar als paraveterinair gewerkt te hebben, ben ik naast mijn werk de opleiding tot (honden)trimster gaan volgen. Vijf dagen werken als paraveterinair in de kliniek en op de zaterdag stage lopen in een trimsalon.

13-06-2018 Jarenlang een bekend en vertrouwd gezicht. Zo kunnen we dat wel noemen. Met heel veel plezier ben ik in 2001 gestart bij de locatie Voorschoterlaan. Dat is al best een tijd geleden en ik weet eigenlijk niet meer welk kapsel ik op dat moment had.

08-05-2018 Al heel jong had ik iets met dieren. Het lag in mijn genen opgeslagen en is aangewakkerd door mijn oma van vaders kant. Wij woonden in Rotterdam, mijn vader is geboren in Zeeland.

01-04-2018 Het is vrijdagochtend. Ik sta heerlijk te genieten van de voorjaarszon op het perron van Dordrecht Centraal station. Reizen met de trein kent soms dit soort kleine geneugten.

13-03-2018 Als kind van 10 jaar had ik al een gekke hobby!

26-02-2018 Egeltje(s) redden, jong geleerd oud gedaan. Op de dag van het verjaardagsfeestje van mijn jongste zoon gingen wij naar Vlaardingen. Voor de derde keer op rij koos hij laser-gamen als favoriete bezigheid met zijn vriendjes.